Οι φίλοι μου είναι αποδημητικά πουλιά!! Ταξιδεύουν σε χρόνια χαράς και θλίψης καθώς περιστρέφονται και επιστρέφουν. Τα χρόνια που λείπουν τους αγαπώ ερήμην τους. Μου κάνει κι μένα καλό. Νοερά ταξιδεύω μαζί τους ,έτσι η νοσταλγία μπερδεύεται με την προσμονή.
Γυρεύουν εικόνες κι αλήθειες στα ταξίδια τους Τα μάτια τους γεμίζουν αναμνήσεις που λαμπυρίζουν τις νύχτες. Το δισάκι τους φορτωμένο με στιγμές και εμπειρίες και κάποιες δικαιολογίες ενίοτε γιατί άργησαν και δεν ήρθαν όταν στα μάτια μου φουσκώνουν ποτάμια. Ξέρουν αυτοί από μοναξιά και τρικυμίες. Είναι όμως αερικά δεν φυλακίζονται.
Κάθε φορά που φεύγουν δεν θέλουν να σε χαιρετούν με υποσχέσεις που δεν μπορούν να κουβαλήσουν και δεν φεύγουν γιατί σταμάτησαν να αγαπούν.Άλλωστε αυτοί σε προτρέπουν να κάνεις όνειρα να βρεις να δεις τα μεγάλα που υπάρχουν και που κάθε βράδυ τα ξεχνάς.
Οί φίλοι μου είναι αποδημητικά πουλιά Ξέρω ότι θα ξανάρθουν και αυτό δεν είναι ελπίδα γιατί η ελπίδα έχει πια πεθάνει...είναι βεβαιότητα ότι θα τους συναντήσω ξανά και έτσι συνεχίζω να τους αγαπώ με κάποιο δικό μου τρόπο και σχεδόν πάντα Ερήμην τους .
Painting By: Anna loukadaki
