Η ψυχή του νησιού μας αρδεύεται απ' τις κορυφογραμμές των βουνών της....
Απ' τις υδατόστρωτες φλέβες των βράχων της, και τις βρυσομάνες των ορεινών πηγών. Χιόνια, υετοί, κι' αντάρες βροχές κι' ανάεροι καταρράχτες πάνω από αφρίζουσες ρεματιές , αντιλαλούν στα φαράγγια και τα σύρραχα, τη βοή των νερών και των κεραυνών των μαύρων νεφών. Ο ποιητής των ορέων Βρεττάκος, έγραψε.
Αν δεν μου' δινες την ποίηση Κύριε, δεν θα'χα τίποτα για να ζήσω. Όμως δεν ξοδεύω τον ήλιο σου άδικα. Δεν πετώ ούτε ψίχουλο απ' ότι μου δίνεις Γιατί σκέφτομαι την ερημιά των βουνών, και τις κατεβασιές του χειμώνα. Γιατί θα'ρθει το βράδυ μου Κύριε. Και πρέπει να' χω κάνει τη καλύβα μου εκκλησία για τους τσοπάνηδες της αγάπης.
Φωτο Νίκος Χατζηϊακώβου.
