Οϊ ! Οϊ ! Μάνα μ'.Απού πέτρα σι λιθάρ' πέρασι η ζουή μ' Πέτρουσα κι' γώ αυδά.
Είμι 102 χρουνού κι του σπίτι μ' 150. Ζω ακόμα. Του σόι μ' ούλου είνι στν' ασπρουκουκαλιά. Πιδιά κι' αγγόνια στ' ξινητιά. Μι θέλνει κεί. Αλλά ιγώ δε πάου. Έβγαλα ρίζις στα θιμέλια τσ' πέτρας στου σπίτι μ' του πατρικό. Κάθι χρόνου παραμουνή Χστούϊννα κάθουμι στη σκάλα κι πιριμένου τα πιδιά να μ' πούνι τα κάλαντρα. Κι θέλου να μ' πούνι κείνα πο'λιγα κι ιγώ στα πιδικάτα μ'.
Σήκου κυράμ' να στουλιστείς κι' οι εκκλησιές σημαίνουν. κι' ψέλνουν τουν αγιασμό, κι' λόγου σου προυσμένουν. Η πάπια φέρνει του νιρό κι' η χήνα του σαπούνι. Κι' η πέρδικα τα ρούχα σου . Σήκου κυρά ν' αλλάξεις.
Σήκου κυρά να στουλιστείς να πας στην εκκλησιά σου.
Αυτά θέλου γω, αλλά τα πιδιά δε τα ξέρνι. Κι' αντί να μ' πούνι τα κάλαντρα τα πιδιά, τσ' τα λέου γώ. Κι' άμα σταματήσου, αχρινάνι αυτά.
Τσίγκουλ μπελ τσίγκουλ μπελ οπεν δι γουέλ.
Τί αλαμπουρνέζκα είνι τούτα; τα ρουτάου.
Κάλαντρα είνι . Μ' απαντάνι.
Τί να πω μέρις που' νι; Κάνου του σταυρό μ' κι πάου στου γιατάκι μ'. Κ'τάζου του εικουνουστάσ' Χστέ μ' Χστάκι μ' .Εισί που είσι; που ακούστκι τ' ούνουμάσ'; Πούπιτα. Χστούϊνα χουρίς ισένα. Χστούϊνα χουρίς Χριστό.
Τι γινίκανι κείνα τα παλιά ν' ακστούνι στου χουριό ν' αναγαλιάσνι οι πέτρις να κηλαϊδήσνι τα πλιά στου δώμα να πάνι οι άντρις να χοιρουσφαίσνι να δώσνι κι' τσ' φτουχοί κάνα ψαχνό;
Χστσούϊνα χουρίς Χστό.
Ούλα τ' άλλα μπόλ'κα. Κι' εισί Χστέ μ' προυσφυγά κ' φτουχό χουρίς καλτσνάκια μαζί μι τσ' κατατριγμέν'. Τσ' βουβαρδισμέν' τσ΄ θαλασσουπνιγμέν' . Μαζί μι τα γιρόντια π' τρέχνει τα μάτια τσ' γιατί δε φτάν' η σύνταξ' για μπουλστρίνις στα πιδιά. Ιγώ Χστέμ' θα απουσπιρίσου τ' παραμουνή μουναχιάμ στη σκάλα. Δε μπουρώ να πουρπατήσου μέχρι τν' ικκλησά. Κι' μ' όσην φουνή μ' απουμέν' θα σ' πω τα κάλαντρα π' λέου 100 χρόνια τώρα τα ίδια.
" Κάτω στα Ιεροσόλυμα κι στου Χριστού τον τάφο. Εκεί δεντρί δεν ήτανε. Δεντρί ξεφανερώθει. Το δέντρο ήταν ο Χριστός οι κλώνοι οι Αποστόλοι και τα γαρουφαλάκια του ήταν οι προφητάδες.
" Κι' άλλα πουλά σακάτ. Θα τα πω ούλα. Κι' αν δεν μ' ακούσ' κανένας θα μ' ακούσνι οι Αγγέλ' κι' ούλα τα πιθαμένα μ'. Θα μ' ακούσνι κι τα ζουντανά, κι' θα τα πούμι μαζί. Κι ούλα θα τραγδάνι μι τσι θκιέστς ντουπιουλαλιές.
Κι θα λαλήσνι οι πιτνοί, θα γαυγίσνι τα σκυλιά, θα λαλήσνι τα κουτσίφια κι τ' αηδόνια τσ' ριματιάς, θα βιλάξνι τα πρόβατα, κι θα μας ξικουϊάσνι τα χρυσά τσακάλια. Κι' ούλα θα τραγδάνι μι τσ΄ντουπιουλαλιές τσ'.
Κι κι ρίκου κι Γαβ γαβ , Τσίου τσίου κι Μπε μπέ Ούου ου ! κι' απού κουντά κι' ιγώ η ξιδουντιάρα. Η πιο αληθνή κουμπανία.
Κι μ' όσιν αναπνουή έχου σας φουνάζου όπου Γης, Καλά Χστούϊννα , Εις πουλλά έτη, Κι στα χρόνια μ' να φτάσιτι, κι' ακόμα παραπάν'. Χριστός γεννάται Δοξάσατε.
Υπουγραφή.
Η γιαγιά Παρασκευή.
