Νάμαι κι εγώ η προκομμένη ..Με την ώρα μου...με τα μήλα και τα καρύδια...και τα κάστανα στη θράκα όπου ναναι....
Χώρος συνάντησης για όσους αγαπούν να διαβάζουν και να γράφουν!
|
|
|
e-mail : Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Νάμαι κι εγώ η προκομμένη ..Με την ώρα μου...με τα μήλα και τα καρύδια...και τα κάστανα στη θράκα όπου ναναι....
Ήταν ένα γλυκό απόγευμα του Μάη όταν ακούστηκε η δυνατή φωνή του ντελάλη στην απάνω γειτονιά να καλεί τους χωριανούς σ’ ένα απ’ τα πολύ συνηθισμένα ’κείνα τα χρόνια, προσκλητήριο.
Xτύπησα την πόρτα της πολλές φορές. ‘Αλλοτε είχε τα πορτοπαράθυρα σφαλιστά και αραχνιασμένα, τον κήπο της απεριποίητο, φύλλα από προσμονές που ο αγέρας είχε παρασύρει και στοιβάξει σε μια γωνιά, κάτι διαφημιστικά φυλλάδια που παροδηγούσαν για αποκτήματα ανήμερα κι εφήμερα.
Οι φίλοι μου είναι αποδημητικά πουλιά!! Ταξιδεύουν σε χρόνια χαράς και θλίψης καθώς περιστρέφονται και επιστρέφουν. Τα χρόνια που λείπουν τους αγαπώ ερήμην τους. Μου κάνει κι μένα καλό. Νοερά ταξιδεύω μαζί τους ,έτσι η νοσταλγία μπερδεύεται με την προσμονή.
Σκυφτός καθόταν στην ριζιμιά πέτρα που εξείχε απ' τον τοίχο του σπιτιού της Μαρούδας.
Βλέμμα χαμένο και ένα δάκρυ παγωμένο, ακύλιστο στο μάγουλο.
Του μίλαγαν μα δεν αποκρινόνταν, δεν άκουγε κάν. Άψυχος.
Φοβερό στη θέα θηλυκό
Βαδίζω το σώμα σου
Καθιερώθηκε από το συμβούλιο του ΟΗΕ στις 18 Δεκεμβρίου του 2007 και αποφασίστηκε να γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 15 Οκτωβρίου.
Πολλαπλός ο ρόλος τη Αγρότισσας τόσο στην οικονομική ζωή του τόπου όσο και στην κοινωνική ζωή, το στήριγμα της οικογένειας. Είναι η γυναίκα που από μικρή ηλικία δουλεύει τη γη, τη ζυμώνει με τα χέρια της και τη δαμάζει με πρωτόγονα μέσα, εργαλεία, γιατί δεν απαγορευόταν η παιδική εργασία.
Ήχος κροταλιστός, συνεχής. Μυρωδιά από φρυγανιστό ψωμάκι, κουβέρτες βαριές, το γάλα στο κομοδίνο, ένα καλοριφέρ «λαδιού» να προσπαθεί να «σπάσει» το κρύο της μονοκατοικίας που μεγάλωσα.
Στων γιασεμιών την αγκαλιά .
Και μες τον άγριο κρίνο..
Τον ύπνο σου ευώδιασες
Το πρωινό εκείνο..
(γράφτηκε 1 χρόνο πριν, αμέσως μετά την καταδίκη της Χρυσής Αυγής. Μακάρι να μείνει "καταδικασμένη" στη συνείδηση των Ελλήνων...)