Λογοτεχνικό Εργαστήρι «Ηδύλη»

Ξεμεινεμένο λίγο αλάτι στην άκρη της γλώσσας. Λες και ψάχνει πληγή να την κάνει ξανά να τσούξει....

Περισσότερα...

Οι καιροί φύσηξαν και πάλι, δυστυχία κι απώλειες.

Περισσότερα...

Κατακλυσμοί. Κοινωνικοί καταποντισμοί......

Περισσότερα...

 Ένα απλό, παλιακό, μπλε τετράδιο....

Περισσότερα...

Πως μοσχοβολούσαν ευλάβεια εκείνα τα ανθάκια της πασχαλιάς, στα στενά δρομάκια των παιδικών μας χρόνων... Πως ευωδίαζαν οι γειτονιές από τα κουλουράκια της Λαμπρής και οι παλιές κατσαρόλες βάφονταν ολοκόκκινες, από τα αυγά που γυαλίζονταν τελικά με ελαιόλαδο και μαλακό πανί.

Περισσότερα...

Ένα απείθαρχο τσουλούφι, παίζει κρυφτό με το θάνατο.

Περισσότερα...

Το πρόσωπό της έλαμπε από χαρά. Ήταν για πρώτη φορά στη ζωή της, ερωτευμένη. Στα δεκαέξι, ο έρωτας είναι καταχνιά, αντάρα, φως στο σκοτεινό κυκλάκι της ίριδας, λουλούδια στα μαλλιά, φτερά στα πόδια, πεταλούδες με πλουμιστά φτερά που χοροπηδούν στο στομάχι. Είναι χαμόγελα δίχως λόγο, ονειροπόληση με το βλέμμα να ξεχύνεται από το ανοιχτό παράθυρο και να παγιδεύεται στο λάγνο φως του πρωϊνού που χρυσαφώνει το λιμένα Βαθέος, τραγούδια που αστραποβολούν στου μυαλού τις κυψελίδες, αφηρημάδα την ώρα των μαθηματικών κι ώρες ατέλειωτες το πρωί μπροστά στον καθρέφτη, με περισσή σπουδή να στρώσει το μαλλί…

Περισσότερα...

Οϊ ! Οϊ ! Μάνα μ'.Απού πέτρα σι λιθάρ' πέρασι η ζουή μ' Πέτρουσα κι' γώ αυδά.

Περισσότερα...

«Πάρε με, όταν φτάσεις...» έγραφε η δύσμοιρη μάνα στο βλαστάρι της, με εκείνη την ανησυχία που καταλαμβάνει τους γεννήτορες, όποτε η ζωή μπαίνει στις ράγες μιας κρατικής μηχανής που βραδυπορεί ή ολιγωρεί.

Περισσότερα...

" Καλήν εσπέραν άρχοντες...." . Πάντα αποβραδίς τα " λέγαμε", έτσι η συνήθεια στα χρόνια μου.

Περισσότερα...